Om het kopen van papieren treinkaartjes nog verder te ontmoedigen hebben de NS per 14 november 2012 de kaartjesautomaten aangepast. Als je aankomt bij zo’n automaat dan staat er groot in beeld: ‘Houd uw OV-chipkaart voor de kaartlezer rechtsonder naast het scherm.’ Wil je dat niet, dan heb je 2 keuzes: ‘Ik heb geen OV-chipkaart’ en ‘Ik wil naar het buitenland’.
Ik ben altijd geneigd om meteen op die tweede knop te drukken. Want ja, ik wil naar het buitenland! Ik wil graag nog een keer naar Parijs. Maar Rome, Sint Petersburg of Marrakech lijken me ook tof. En uiteindelijk wil ik ooit nog een keer naar Australië en Nieuw-Zeeland. Maar niet nu. Nu wil ik gewoon een treinkaartje naar Alkmaar Noord kopen.
Probleem: op de eerste knop, ‘Ik heb geen OV-chipkaart’ kan ik eigenlijk niet drukken, want dan zou ik liegen. Ik heb namelijk wel een OV-chipkaart. Daar staat mijn voordeelurenabonnement op. Toch druk ik op de eerste knop, want ik snap wat de NS-kaartautomaat er eigenlijk mee bedoelt: “Ik wil gewoon, nu het nog kan, een papieren treinkaartje kopen”.
Maar waarom zegt die kaartautomaat dát dan niet? Het is zo’n merkwaardige vorm van denken vanuit de ander, op zo’n manier beredeneerd dat je juist moet bedenken wat de ander denkt dat jij denkt voordat je snapt welke keuze je moet maken. Het lijkt fokking Wie is de Mol wel.
Marjolein Rotteveel 