- Hee Marjolein, hoe ging je optreden?
- Ah, super leuk dat je ernaar vraagt! Maarre het is al wel al vier weken geleden hè.
- Ja klopt, maar ik ben nog steeds benieuwd.
- Vier weken geleden!
- Ja, maakt niet uit toch?
- Bijna een maand.
- Je hebt er een half jaar aan gewerkt toch?
- Net na Pasen stond ik in die Theaterzaal – en nu is het alweer Hemelvaart.
- Of had je zelfs nog ouder materiaal ook?
- De tijd gaat echt snel.
- Je had toch iets over de supermarkt dat je al eerder had gedaan?
- Op zo’n avond ook trouwens.
- Maar nu dan een verbeterde versie.
- Echt bizar.
- Je had dat stuk al over je oude supermarkt al een jaar liggen en toen werd je afgelopen oktober gecontroleerd bij de zelfscankassa, omdat je veel te lang bezig was geweest met scannen en dat was heel veel gedoe, toen besefte je meteen ‘dat is materiaal’ en toen heb je daar eigenlijk meteen al een scène over geschreven. En dat werkte heel goed toch?
- Ik haat zelfscankassa’s.
- En dat nostalgische lied over de supermarkt had je nu helemaal uitgewerkt ipv alleen één couplet en een refrein.
- “Je hoeft niet meer in de rij te wachten, in plaats daarvan mag je zelf je boodschappen scannen”, zeggen ze dan.
- Dat klonk heel goed toch, zoals je het zong via de microfoon. En met die professionele pianist erbij.
- Stel je voor dat ze het fileprobleem zo zouden oplossen!
- En je had ook twee weken van tevoren nog een heel nieuw stuk geschreven toch?
- Vroeger was alles beter.
- Geïnspireerd op de shows van de spelers van kleinkunst 3. Je was bijna geïntimideerd omdat die zo goed waren. En jij deed kleinkunst 4 dus je dacht: dan ligt de lat voor mij nog hoger.
- Ja, want als je kleinkunst 4 doet, dan heb je al een keer een show van een half uur gedaan, dus dan weet je hoe het gaat.
- En hoe gaat het dan?
- Nog steeds verschrikkelijk. Veel uitstelgedrag, veel zenuwen, weinig slapen. Alleen die Theaterzaal voelt iets vertrouwder aan.
- Waar was je het meest blij mee?
- Ik had dit keer écht een einde. Iets waarmee mijn show echt rond was. Dat vond ik heel tof.
- Kleinkunst 4-waardig?
- Ja, vond ik wel.
- En dit jaar had je een lied geschreven over ‘het goede gesprek’, maar die heb je niet eens gedaan.
- Klopt. Paste niet in de show. Kill your darlings weet je wel.
- Jammer.
- Ja, dat vond de pianist ook. Het was ook echt een leuk liedje.
- Waar ging het over?
- Over mislukte functioneringsgesprekken.
- Over niet functionerende functioneringsgesprekken dus?
- Ja haha. Heb jij ook cabaretambities ofzo.
- Misschien wel. Zou je het me aanraden?
- Ligt eraan. Kun je goed tegen stress, onzekerheid en het feit dat je eigen materiaal kut is?
- Euh…
- Bloed, zweet, tranen?
- Bloed?
- Er zat dit keer letterlijk bloed in mijn show.
- Ieuw! Hoe dan?
- Ja, dat verklap ik niet.
- Ga je je show nog een keer spelen dan?
- Weet ik niet.
- Maar je gaat nog wel vaker optreden toch? Dat stuk met die inspiratiekaartjes was fantastisch, met al die verschillende typetjes. Die moet je echt nóg een keer spelen hoor!
- Ok is goed.
- Nou, leuk je gesproken te hebben, Marjolein.
- Vond ik ook, fictieve gesprekspartner!
“Hee, hoe ging je optreden?”
Marjolein Rotteveel 