In dit nieuwe jaar wil ik meer fruit eten. Meer vitamines, meer gezond, minder ziek, meer beter. Meer Elstar appels, meer Conference peren. Daarnaast wil ik ook meer van een ander soort conference: meer cabaret. En dan niet alleen kijken (dat wil ik op zich óók trouwens), maar vooral zelf doen.
Een conference is een ‘humoristische monoloog’, aldus het WikiWoordenboek. We kennen het woord vooral van de Oudejaarsconference, Youp van ’t Hek enzo, maar een conference hoeft niet direct een anderhalf uur durende voorstelling met als boodschap ‘mens, durf te leven’ te zijn. Een stukje tekst van 7 minuten telt ook als een conference. En daarmee kan een conference, naast het liedje, de sketch en het typetje onderdeel zijn van een conference.
Het woord conference komt van ‘samenbrengen’, of samenkomen. Het is het Franse én het Engelse woord voor vergadering (denk aan ‘conference call’). Het Nederlandse woord ‘vergadering’ betekent natuurlijk óók samenbrengen, kijk maar naar de gelijkenis met het woord ‘vergaarbak’ (wat een leuk cryptogramwoord voor ‘overlegruimte’ zou kunnen zijn).
Bij een theaterconference komen mensen ook samen, alleen is er maar één iemand de hele tijd aan het woord. Diegene verwacht geen antwoorden, input, goede ideeën, aanvullingen of opmerkingen. Hooguit reacties – en dan ook eigenlijk liefst alleen maar gelach.
Ik heb in mijn werkende leven trouwens diverse vergaderingen meegemaakt die ook eigenlijk slechts een monoloog waren, maar daar verwachtte de spreker nóóit een lach. Alleen maar instemmend geknik. Dan is een cabaretconference toch beter, wat mij betreft.
Samenkomen om te luisteren, naar één iemand die iets te vertellen heeft dus. Een conference.
In 2023 wil ik dat dát vaker gebeurt, dat mensen bij elkaar komen om naar míj te luisteren. Of eigenlijk wil ik dat ook weer niet, want ik vind het doodeng. Heb ik wel wat te vertellen? En is het dan ook interessant en leuk genoeg zodat mensen gaan lachen? Of gaan ze alleen maar zuchtend zitten wachten tot het tijd is voor de rondvraag?
Tijdens de cabaretcursus die ik nu volg, schreef ik een stukje over appels en peren. Néderlandse appels en peren, om precies te zijn. Want omdat wij consumenten graag Kanzi’s en Jazzen eten, liggen de Elstars en Jonagolds weg te rotten in de boomgaarden: met de huidige energieprijzen is het te duur om ze in koelhuizen op te slaan. Daarom moeten we meer Hollands fruit eten. Dus ook de (niet zo Hollands klinkende) Doyenné du Comice en Conference peer. Die laatste peer is al sinds 1894 in de handel, langer dus dan de oudejaarsconference (want die bestaat ‘pas’ sinds 1954). De Conference peer is trouwens vernoemd naar een samenkomst, de ‘British National Pear Conference’.
Vandaag op nieuwjaarsdag heb ik al één Conference peer gegeten. En ook één stuk geschreven dat, wanneer ik het hardop zou uitspreken voor een publiek, een conference zou kunnen heten. Een goed begin van 2023. En waar de perentijd op een gegeven moment ophoudt, omdat de koelhuizen dan leeg zijn, kan ik met theatrale conferences in principe het héle jaar doorgaan.
Mijn eerste conference
De aftrap daarvan vindt plaats op zondag 5 februari, tijdens Gluren bij de buren. Publiek komt dan samen in een woonkamer en ik ga een humoristische monoloog houden. Met of zonder peer, daar moet ik nog even met mezelf over vergaderen.
Leuk als je dan komt kijken!
Luistertip: audiocolumn Très nice
Marjolein Rotteveel 