Op 22 maart 2020 ging ik, net als heel veel andere Nederlanders, de natuur in. Dat was gedoe met die 1,5 meter afstand houden. Corona is niet leuk, concludeerde ik. Maar 2 weken houden we het nog wel vol, toch?
Op 15 maart 2020 ging ik met de trein en lunchen in een restaurant. Ik had desinfecterende handgel bij me, alsof ik op vakantie was in een ver en gevaarlijk land. Het restaurant was die dag vrijwel uitgestorven...
1. In een vliegtuig zitten naast iemand die veel te breed is voor haar eigen stoel en die daarom ook maar een deel van jouw stoel in beslag neemt, terwijl die sowieso al vrij smal was – en dat dan vijf uur lang. 2. Langs de Jaarbeurs proberen te fietsen, maar geblokkeerd worden door duizenden … Lees verder 10 dingen die ik al minstens een jaar niet meer heb meegemaakt
Na het hardlopen deed ik bovenop de brug mijn rek- en strekoefeningen. In een woonboot aan de overkant van het kanaal stond de tv aan. Op een groot scherm zag ik een man die stond te praten in de Tweede Kamer. Van deze afstand kon ik zijn gezicht niet goed zien, was het Jesse Klaver? … Lees verder Coronadebat in lichaamstaal
'Bekentenissen van een Jane Austenverslaafde' laat ook de rauwe kant zien van de tijd waarin Pride & Prejudice, Mansfield Park en Austens andere boeken spelen. En dat is in feite het enige positieve wat er te melden valt over dit boek van Laurie Viera Rigler.
Ik weet nog precies waar ik was toen ik op 15 maart hoorde dat De Horeca Ging Sluiten. En als je me toen had verteld dat we die situatie tot 1 juno vol moesten houden, dan was ik vol ongeloof in tranen uitgebarsten. Maar gelukkig hebben wij mensen een fantastisch aanpassingsvermogen.
Elf jaar geleden werkte ik als vrijwilliger bij het Nederlands Filmfestival. In het team met de beste sfeer en de flauwste grappen: de bouwploeg.
Tussen alle strikt noodzakelijke treinreizigers valt hij direct op, het jongetje van een jaar of 4. Zijn moeder zit aan het gangpad, waar zij volgens de coronaregels helemaal niet mag zitten. Het is logisch dat ze naast elkaar willen zitten, maar eigenlijk zou híj aan het gangpad moeten, ervan uitgaande dat kinderen geen corona kunnen … Lees verder Naar buiten kijken
Het zijn onzekere tijden voor mijn kat nu er opeens iets Groots en Onbekends in haar tuin staat.
Tot een jaar of zes geleden werkte ik op kantoren waar iedereen een vaste plek had en je dus elke dag met elkaar op een kamer zat. Dat rijmt, maar helaas moesten we daarna gaan flexwerken. Hiermee veranderde het begin van mijn werkdag; niet langer automatisch computer aandoen, tas neerzetten, jas ophangen, inloggen, koffie halen, … Lees verder Fijne dag! Groeten op het flexkantoor
