Ik ga naar Afrika en ik neem mee…
Ja, inderdaad malariatabletten, een sportbh voor op de hobbelige wegen en een voorraadje pennen om uit te delen aan schoolkinderen. Maar daarnaast zitten in mijn koffer spullen als:
- wc-blokjes
- aftershave
- zoogcompressen
- boterhamzakjes
- leverpastei
- oliebollenmix
- ovenwanten
- gezichtstonic
- koelkastmagneetjes
Zoals Sylvia Witteman zou zeggen: ik verzin dit niet. En dan noem ik trouwens alleen nog maar dingen die Vanessa op haar boodschappenlijstje had staan. Om Disneyprinsessenservetjes, glow-in-the-dark-sticks en een bus Pringles had ze bijvoorbeeld niet gevraagd, maar ze was er wel blij mee.
Al vrij snel nadat ik mijn ticket geboekt had appte Vanessa mij: “Vlieg je met KLM? Dan mag je 2x 23 kilo meenemen.” We dachten toen nog dat ik misschien een doos met achtergebleven spullen voor haar mee kon nemen of misschien nog wat kilo’s voor een goed doel. Wisten wij veel dat ontbijtkoek, stroopwafels, appelstroop en chocolade zoveel zouden wegen.
Hamsterééén!
De weken voor mijn vertrek deed ik bijna dagelijks inkopen. Ik hield de Hamsteraanbiedingen van de AH in de gaten en plunderde de opruimingshoek van de Hema, de Blokker én het Kruidvat. Ik zocht leuke niet al te zware tweedehands boeken uit. Ik kocht Delftsblauwe ovenwanten bij Xenos en een stuiterbal bij Flying Tiger. Ik overwoog zelfs nog even om naar de V&D te gaan, nu het nog kon.
Voor Evy kocht ik onder andere een rammelaar in de vorm van een toverstaf, die haar oudere zus vast ook tof zou vinden. Bij de kringloopwinkel vond ik ‘Het woordenboek voor kleuters’, perfect voor Zora om goed Nederlands te leren in het buitenland. Voor Patrick zocht ik een rood speelgoedautootje uit – een kever natuurlijk, want altijd als Vanessa en ik een VW Kever zien dan geven we elkaar een ‘knal’.
Hoe werkt een bagageweger?
En voor mezelf kocht ik een bagageweger. Een klein apparaatje; een smal balkje met onderaan een stevig riempje dat je om het handvat van je koffer moet vastmaken. Vervolgens til je de bagageweger en de bagage een stukje van de grond en zie je op het digitale schermpje wat het gewicht is. Easy peasy. Behalve als je een koffer probeert te wegen van ongeveer 23 kilo.
In dat geval gaat het weegmoment als volgt: doe de koffer dicht en zet hem, met enige moeite, rechtop. Bevestig de bagageweger aan het handvat. En denk dan aan de mensen die je in de sportschool altijd zie bodypumpen: licht door je knieën, rechte rug. Haal diep adem, pak de bagageweger stevig beet en terwijl je iets als “hieejaaa” zegt, til je met twee handen de koffer een klein stukje de lucht in. Houd de koffer omhoog terwijl je probeert door te ademen en kijk naar de cijfers op de weger die als een razende heen en weer springen. Precies wat je al dacht: ongeveer 23 kilo.
Uiteindelijk kreeg ik met veel passen en wegen voor elkaar dat ik op het vliegveld 2x precies 23 kilo bij me had. Dat ik door alle zoektochten naar oploskoffie, washandjes, de nieuwste Psychologie Magazine en roombotercake bijna geen tijd meer had om me nog in te lezen in de flora en fauna nam ik voor lief. Ik ging nu eerst even Sinterklaas spelen in Oeganda.
Marjolein Rotteveel 