Sinds een jaar kun je bij een aantal emoticons in Whatsapp kiezen uit verschillende huidskleuren. Dat geldt voor de handjes (duimpje omhoog of omlaag, opgestoken wijsvinger) en voor de poppetjes/gezichtjes (baby, Opa, de Kerstman – want waarom zou die per se wit zijn – en het mannetje met tulband – want waarom zou die per se bruin zijn?).
Het had even geduurd voordat iedereen bruidspoppetjes en mannetjes-met-snor kon delen in zijn/haar eigen huidskleur. Apple en Google konden die plaatjes namelijk niet zelf aanpassen, daarover besliste het onafhankelijke Unicode Consortium dat de, van oorsprong Japanse, emoji’s beheert.
Apple en Google kregen destijds flink wat kritiek over de weinig cultureel diverse icoontjes. “Hoe kan het dat we een zwarte president hebben, maar geen zwarte emojis”, klonk het op Twitter. En volgens een onderzoeker uit Oxford was het zelfs zo dat mensen wier huidskleur niet in de emoticons voorkwamen zich minder goed konden uitdrukken op Whatsapp.
In hetzelfde interview met BBC News zegt deze Bernie Hogan dat het ook weer niet de bedoeling is om de emoticonlijst eindeloos uit te breiden – in reactie op een voorstel om typisch Amerikaans cultureel erfgoed zoals hotdogs, cupcakes, bacon en taco’s toe te voegen.
I beg to differ.
Ik voel me namelijk meerdere keren per maand beperkt in mijn uitdrukkingsvermogen op Whatsapp. Wanneer er iemand jarig is en je je ‘gefeliciteerd’ wilt opleuken met wat gezellige icoontjes. Je kunt dan kiezen uit een taart, een cadeautje, een rode ballon (waarom alleen rood eigenlijk?) en twee dubieuze goudkleurige voorwerpen waar serpentine en confetti uit springen. Waarom staat daar niet zo’n gezellige gekleurde driehoekjesslinger bij zoals wij die in Europa door onze huiskamers hangen?
Bij gebrek aan beter kiest iedereen voor de gouden puntzak met serpentines en confetti, ik heb hem het afgelopen jaar al tientallen keren voorbij zien komen. Het zal me niet verbazen als binnenkort mensen bij de Hema en de Blokker zo’n raar Japans feestartikel willen kopen in plaats van een ouderwetse slinger. Verloochening van onze culturele expressie.
Ik steek een wit duimpje omlaag.
Ook leuk om te lezen?
Marjolein Rotteveel 