Julian Fellowes (de man achter Downton Abbey) heeft een boek geschreven. Belgravia, over de levens van de Engelse upperclass in de negentiende eeuw, staat uitgelicht op de achterkant van Volkskrant Magazine. ‘Een grandioze roman van de man achter Downton Abbey’ staat erbij en: ‘Voor de fans van Downton Abbey’. De kaft van het boek, waarop een blok witte herenhuizen afsteekt tegen een nachtblauwe lucht (van een afstand is het net een witte versie van Highclere Castle) vermeldt: ‘Een grandioze roman van de man achter DOWNTON ABBEY’.
Er staat nog net niet: ‘Houd u van Downton Abbey? Koop dan meteen dit boek!’ Dat had Mr Carson waarschijnlijk véél te Amerikaans gevonden.
Downton Abbey is de meest succesvolle Britse serie ooit en het is dat Julian Fellowes (de man achter Downton Abbey) allang al van adel ís (hij haalde sommige details uit de serie rechtstreeks uit zijn eigen familiegeschiedenis, die quote ‘What is a weekend’ komt bijvoorbeeld van zijn oudtante), anders was hij direct geridderd door Queen Elizabeth. Julian Fellowes (de man achter Downton Abbey) heeft een zeer belangrijke bijdrage geleverd aan de Britse cultuur, heeft een epos gecreëerd waaraan de gehele wereld zich jarenlang gelaafd heeft, misschien is Downton Abbey wel de enige reden dat wij in Europa überhaupt nog begrip hebben voor de Britten.
Ik hou ervan hoe die serie je terugbrengt in een tijd waarin het leven nog overzichtelijk was – en overigens ook heel oneerlijk – met aan de ene kant de adellijke mensen die in een indrukwekkend huis leefden, vol rijkdom, pracht en praal en aan de andere kant de mensen die op zich ook in dat huis leefden, maar dan weggestopt op zolder en die daarvoor keihard moesten werken. Downton Abbey is een prachtig vormgegeven historische soap (alleen die jurken al!) en ik moest huilen toen de allerlaatste aflevering voorbij was.
In de bieb vond ik vorige week de dvd Gran(d) Hotel. Een Spaanse serie over een luxe hotel rond 1900, met allerlei verwikkelingen tussen de eigenaren en het personeel. ‘Het Spaanse antwoord op Downton Abbey’ juichte het hoesje en dus kon ik niet anders dan de dvd mee naar huis nemen.
Wat was dat een teleurstelling. Als je net Downton Abbey hebt gezien, waarin historisch adviseur Alistair Bruce erop toeziet dat nog geen figurant een anachronistische beweging maakt, dan kan Grand Hotel niet anders dan tegenvallen.
De twintigjarige Julio komt bij het hotel aan om zijn zus op te zoeken die daar als kamermeisje werkt. Maar: zij blijkt vertrokken. Of verdwenen? Julio doet alsof hij de nieuwe ober is en struint zo het hele hotel af op zoek naar aanwijzingen. Hij verkleed zich als gast en schuift aan tafel bij een rijke Spaanse dame (“Ik hoorde dat er hier wel eens wordt gestolen?”). Hij gaat op onderzoek uit in de oude kamer van zijn zus – op een voor mannen verboden gang. En elke keer dat hij in de grote keuken van het hotel komt is daar niemand aanwezig! Mr Carson, Mrs Hughes en Mrs Patmore zouden hun hoofden schudden bij zoveel mismanagement. “But I suppose that’s what they do on the continent.” Het Spaanse antwoord op Downton Abbey zit zo vol ongeloofwaardigheden dat het me al gauw niets meer kon schelen of Julio de waarheid en/of zijn zus zou achterhalen. Ik heb de dvd snel weer teruggebracht.
Ik was in de val getrapt. It’s a truth universally acknowledged: sex sells – en Downton Abbey óók. Degene die de advertentietekst voor Belgravia schreef heeft dat goed begrepen.
Gelukkig heb ik aan die dvd over dat Spaanse hotel geen cent uitgegeven. Maar dat boek, dat moet ik gewoon hebben. Ik hoop dat Julian Fellowes (de man achter Downton Abbey) me niet zal teleurstellen.
Marjolein Rotteveel 
Een gedachte over “Downton Abbey als marketingtrucje”