En ze leefden nog lang en gelukkig… (not)

Historische films, ik hou ervan. En helemaal leuk vind ik het als ze gaan over personen die echt bestaan hebben. Onlangs keek ik voor de tweede keer The Duchess – met in de hoofdrol Keira Knightley, wereldkampioene kostuumdrama’s . Zij speelt de hertogin van Devonshire en is getrouwd met een onaardige en ietwat contactgestoorde hertog die een beetje lijkt op Lord Voldemort. Hertogin Georgiana, een sprankelende jonge vrouw, waarover men destijds zei:  “iedereen houdt van haar, behalve de hertog”, krijgt een relatie met ene Charles Grey.

(even een waarschuwing: dit stuk staat natuurlijk bol van de spoilers)

Earl Grey

Dit jaar trof ik in Newcastle het standbeeld, heel groot is het, van Earl Grey. Die van de thee inderdaad, zijn vrouw (Lady Grey) was degene die deze thee met bergamotsmaak 2 eeuwen geleden bedacht. Deze Earl Grey bleek dezelfde te zijn als de Charles Grey waar the Duchess een affaire (en een buitenechtelijke dochter – Eliza) mee had! De plaquette bij het standbeeld vermeldde het zelfs. Die tekst vermeldde echter óók dat aan deze relatie een einde kwam toen Grey trouwde, met een vrouw met wie hij samen 15 kinderen kreeg. Dat moet dus wel een heel liefdevol huwelijk geweest zijn – en een teleurstelling voor Georgiana.

Dat het zo afliep herinnerde ik me niet van de film. Die eindigt namelijk, typisch historisch-waargebeurd, met een zwart beeld met witte tekst over hoe het verder liep. “Georgiana bezocht Eliza regelmatig in het geheim. Eliza noemde haar dochter Georgiana.” Ik weet nog dat de vriendin die naast mij in de bioscoopzaal zat een zucht van tevredenheid slaakte. Een mooi gegeven: Eliza wist waarschijnlijk dat ‘G’ haar echte moeder was. Over Charles Grey werd alleen gemeld dat hij, zoals hij de hele film al wilde, prime minister werd. Meer niet. Niets over zijn rol in de afschaffing van de slavernij, of nog belangrijker: dat hij Earl Grey werd, die van de thee. En ook niet dat hij, helaas voor Keira, een heel geslaagd huwelijk had.

The King’s Speech

Ik maakte zoiets al eerder mee. The King’s Speech, waarin Mr. Darcy een hele film lang ongelukkig is omdat hij stottert en toespraken moet geven, heeft een prachtig einde: deze koning George VI geeft aan het begin van WO II een fantastische speech, bijna zo goed als Obama. Eind goed al goed, iedereen blij de bioscoopzaal uit. Behalve ik: ik wist namelijk dat de Tweede Wereldoorlog begon in 1939 én ik wist dat Queen Elizabeth II, George VI’s dochter, in 2012 haar zestigjarige jubileum vierde. Wat dus betekende dat haar vader amper 13 jaar na het begin van die bloody war al overleden was. Op Wikipedia zocht ik uit hoe het zat; George VI was een kettingroker en in 1952 overleed hij aan keelkanker.

Net zomin als het leuk is dat een glamoureuze sprankelende hertogin met een verrot huwelijk ook nog eens aan de kant wordt gezet door haar aanbidder, zo is het niet leuk dat een koning die urenlang al dan niet met knikkers in zijn mond heeft staan ploeteren om woorden goed zijn mond uit te krijgen kort na zijn eerste succes sterft aan keelkanker. Als de film daarmee was geëindigd, dan had-ie vast niet zoveel bezoekers gekregen.

‘The making of’ vertelt nog mooiere verhalen

In de making of van ‘The Duchess’ werd het leven van hertogin Georgiana nader besproken. De modekeizerin werd ze destijds genoemd, ze was voor die tijd een superster. Een van de filmmakers wist een link te leggen met een ver familielid van de hertogin: Georgiana Spencer is verre familie van Diana Spencer, de voormalige Princess of Wales. En ze leken op elkaar, want ook Diana was een trendsetter in de mode en óók heel charismatisch. Bovendien hadden ze beiden de bijzondere eigenschap om met ‘gewone’ mensen (het volk zeg maar) om te kunnen gaan en hen in een heel korte tijd het gevoel te geven dat ze bijzonder zijn.

Diana werd trouwens óók jarenlang door haar man bedrogen en haar man trouwde na haar dood óók met die maîtresse. Wat een overeenkomsten! En om de cirkel helemaal rond te maken: zowel de zoon als de kleinzoon van Diana Spencer zijn opvolgers van koning George VI, alias Bertie de stotteraar. Als er over een jaar of honderd over deze prinsen films gemaakt worden, dan kan ik u nu alvast het einde verklappen: ze leefden nog lang en gelukkig.